Zbiór poetycki „Chwile” jest opowiescia o zyciu i przemijaniu. Liryczny narrator, niczym doktor Faust, chcialby powiedziec nam: „Chwilo, trwaj wiecznie”. Lecz zamiast tego oddaje jej wieczna ulotnosc, która daremnie usiluje przechytrzyc pamiec i poezja.

Obrazy z przeszlosci, migotliwe, a niekiedy znieruchomiale, dynamicznie przeplywaja przed naszymi oczyma, tworzac serie scen z zycia mezczyzny. Autor za kazdym razem umiejetnie kreuje nastrój historii i wydobywa szczególy z tla, dzieki czemu i sceneria, i rekwizyty, wspólgrajac ze soba, ujawniaja sens poszczególnych utworów.