W zbiorze Dzikie ogrody zaprezentowano utwory o róznej tematyce, autor zmyslnie podzielil je na dzialy, czyli ogrody, do których wybieramy sie na przechadzke miedzy myslami ubranymi w slowa i tworzacymi alejki z wersów.

Autor – jak przystalo na wzietego satyryka – chloszcze biczem jezyka wszelkie przejawy naszej oblesnej codziennosci, poslugujac sie przewaznie lapidarna forma dystychu. Jego fraszki napisalo zycie, któremu tylko uzyczyl talentu.

Poszczególne dzialy to ogrody, podzielone celowo w taki sposób, aby czytelnik mógl wybrac sie na spacer miedzy myslami przyozdobionymi w slowa i tworzacymi alejki z wersów. 

Ta niewypowiedziana przechadzka jest natchnieniem dla ducha, prawdziwa uczta zmyslów, spotkaniem z literacka gra slów, zabawa ich znaczeniem, ukladaniem, porzadkowaniem, a to calosc podszyta humorem, groteska, ironia, niewielka iloscia zlosliwosci i niemala dawka dociekliwosci.